Skip to main content

Twee mensen op een terras.

De één in gedachten, de ander zorgeloos.

Twee keer dezelfde melodie, twee verschillende contexten.

‘Doe mij maar hetzelfde.’ zegt hij.

Wat is er mis?

De zon schijnt, maar boven je hoofd zie ik donkere wolken.

Zo kan ik toch niet genieten? Wat is er nou zo moeilijk aan?

Ik denk het, maar ik zeg het niet.

Ik vreet me op.

Met een brok in m’n keel, m’n mond vol tanden

Nog even tandenknarsend doorbijten.

Ik kan niet meer. ‘’Wat is er mis?’’

 

Er is niks aan de hand.

De zon schijnt, maar ben m’n zonnebril vergeten.

Ik zat lekker weg te mijmeren,

dat gaat me altijd makkelijk af.

‘K heb trek, jij ook?

Ik wenk de ober wel, ben al aan ’t watertanden.

Weet jij het al? Ik kan niet kiezen.

Oh daar is tie al. ‘’Zegt u het maar.’’

‘’Doe mij maar hetzelfde als haar.’’